Time flies when you're having fun
Blijf op de hoogte en volg Veronique
24 April 2015 | Australië, Melbourne
Hi there,
Alweer een week voorbij Down Under; time flies when you’re having fun!
Ik zal jullie eerst nog even vertellen over afgelopen weekend.
Vrijdag gingen we naar een footy wedstrijd in het Melbourne Cricket Ground stadion. Dit is een van de belangrijkste en grootste cricketstadion in de wereld en heeft een capaciteit van zo’n 100.000 toeschouwers. Daarnaast was het hoofdstadion van de Olympische Spelen in 1956. De sfeer was geweldig. De supporters van de verschillende teams zitten kriskras door elkaar en op wonderbaarlijke wijze leidt dit niet tot ruzie. Achter me zat een man die al snel doorhad dat ik niks van de spelregels snapte (‘You’re not from Australia, are you?’). Hij was erg blij om me de details uit te leggen, zodat ik nu helemaal up to date ben over alle ins en outs van Australian Football.
Zaterdag hebben we een busje gehuurd en zijn we naar Phillip Island gereden. De eerste stop was bij een wild park. Hier is mijn droom uitgekomen: ik heb kangaroo’s gezien en gevoerd! Ze waren niet zo blij om mij te zien als ik hen (zie foto’s), maar dat mocht de pret niet drukken. De kangaroo’s huppen los rond in het park en zijn erg tam. Ze komen in een razend tempo op je af (niet omdat ze je leuk vinden, wat ik in eerste instantie dacht, maar ze horen het geluid van het zakje waarin het voer zit) en stoppen dan op het laatste moment om vervolgens uit je hand te eten. In het park waren ook nog andere dieren, zoals tasmanian devils, wombats en dingo’s.
Nadat we zowat iedere kangaroo in het park van voer hadden voorzien, hebben we een korte stop op het strand gemaakt om een ijsje te eten en zijn we vervolgens naar de pinguin parade gaan kijken. Verschrikkelijk toeristisch: honderden toeristen zitten op een tribune op het strand en wachten tot zonsondergang omdat dan de pinguins uit de zee komen en een plekje op het land gaan zoeken om de nacht door te brengen. Als je je ticket koopt staat er tot op de seconde af hoelaat de eerste pinguin uit het water komt en hoeveel pinguins de dag ervoor uit het water kwamen. Buiten de regenbui die rond zonsondergang kwam en de toeristen met hun flitscamera’s, was het absoluut iets wat je gezien moet hebben en was het schattig om te zien hoe de waggelende pinguins op elkaar wachten om het strand over te steken.
Zondag zijn we naar het immigration museum geweest. Hierin vertellen ze de verhalen over de immigranten die naar het beloofde land, Australie, kwamen. Heel interessant om te zien hoe Australie destijds werd aangeprijst aan de Engelse populatie.
Mijn tweede week in het ziekenhuis zit er al weer op en ik ben gepromoveerd van alleen maar observeren naar het invullen van aanvraagformulieren, het doen van lichamelijk onderzoek en het noteren van de medische notities tijdens de visite. Ze laten me dus veel meer doen, wat het natuurlijk alleen maar leuker maak. De patienten beginnen me ook te (her)kennen als ‘The girl from Holland’ en vinden het fantastisch als ik met mijn reflexhamer (die overigens heel anders is dan de Australische versie) de kamer binnen kom om te vragen of ik misschien even neurologisch onderzoek mag doen. ‘Sure love, go ahead. So tell me about Holland, how is it?’. Soms moet ik mezelf eraan herinneren dat ik voor het onderzoek kwam en niet voor een gezellig praatje.
Al met al dus ‘doing great’ en al het personeel op de afdeling zorgt ervoor dat ik een fijne tijd heb. Ik word dagelijks getrakteerd op koffie en uitgenodigd om meetings bij te wonen.
Ik heb inmiddels ook wat sjiekere kleding aangeschaft, aangezien dat een soort van herkenning geeft voor de rest van het ziekenhuis. Vandaag was er een ‘stroke call’ op de spoed eisende hulp en de spoed eisende hulp arts zei: ‘Ah you must be the Stroke Team; all these well-dressed people’.
De Engelse jongens kregen maandag te horen dat ze hun finals hadden gehaald. Zo is er iedere dag wel ‘iets’ om te vieren, de ene reden iets beter dan de andere. (‘Passing finals’, ‘I did the dishes today!’, ‘Celebrating that we’re overseas’, ‘It’s my birthday’ of zoals een van de Engelse jongens die in totaal 2 van de 16 dagen naar het ziekenhuis is gegaan zei ‘I went to the hospital today’).
We krijgen gratis cornflakes, melk en brood van het ziekenhuis, wat natuurlijk erg fijn is. Stomme is dat ze de houdbaarheidsdata hier soms andersom schrijven; 04/09 is dus niet 4 november, maar 9 april. Helaas kwamen we hier pas achter toen we 4 broden en 2 flessen melk hadden weggegooid. Maria, de cleaninglady (wat ze cleant weet ik niet, want het is altijd rommelig), was niet zo blij met ons.
Dit weekend gaan we de Great Ocean Road doen! Ik ben heel benieuwd, het schijnt fantastisch te zijn.
X
Alweer een week voorbij Down Under; time flies when you’re having fun!
Ik zal jullie eerst nog even vertellen over afgelopen weekend.
Vrijdag gingen we naar een footy wedstrijd in het Melbourne Cricket Ground stadion. Dit is een van de belangrijkste en grootste cricketstadion in de wereld en heeft een capaciteit van zo’n 100.000 toeschouwers. Daarnaast was het hoofdstadion van de Olympische Spelen in 1956. De sfeer was geweldig. De supporters van de verschillende teams zitten kriskras door elkaar en op wonderbaarlijke wijze leidt dit niet tot ruzie. Achter me zat een man die al snel doorhad dat ik niks van de spelregels snapte (‘You’re not from Australia, are you?’). Hij was erg blij om me de details uit te leggen, zodat ik nu helemaal up to date ben over alle ins en outs van Australian Football.
Zaterdag hebben we een busje gehuurd en zijn we naar Phillip Island gereden. De eerste stop was bij een wild park. Hier is mijn droom uitgekomen: ik heb kangaroo’s gezien en gevoerd! Ze waren niet zo blij om mij te zien als ik hen (zie foto’s), maar dat mocht de pret niet drukken. De kangaroo’s huppen los rond in het park en zijn erg tam. Ze komen in een razend tempo op je af (niet omdat ze je leuk vinden, wat ik in eerste instantie dacht, maar ze horen het geluid van het zakje waarin het voer zit) en stoppen dan op het laatste moment om vervolgens uit je hand te eten. In het park waren ook nog andere dieren, zoals tasmanian devils, wombats en dingo’s.
Nadat we zowat iedere kangaroo in het park van voer hadden voorzien, hebben we een korte stop op het strand gemaakt om een ijsje te eten en zijn we vervolgens naar de pinguin parade gaan kijken. Verschrikkelijk toeristisch: honderden toeristen zitten op een tribune op het strand en wachten tot zonsondergang omdat dan de pinguins uit de zee komen en een plekje op het land gaan zoeken om de nacht door te brengen. Als je je ticket koopt staat er tot op de seconde af hoelaat de eerste pinguin uit het water komt en hoeveel pinguins de dag ervoor uit het water kwamen. Buiten de regenbui die rond zonsondergang kwam en de toeristen met hun flitscamera’s, was het absoluut iets wat je gezien moet hebben en was het schattig om te zien hoe de waggelende pinguins op elkaar wachten om het strand over te steken.
Zondag zijn we naar het immigration museum geweest. Hierin vertellen ze de verhalen over de immigranten die naar het beloofde land, Australie, kwamen. Heel interessant om te zien hoe Australie destijds werd aangeprijst aan de Engelse populatie.
Mijn tweede week in het ziekenhuis zit er al weer op en ik ben gepromoveerd van alleen maar observeren naar het invullen van aanvraagformulieren, het doen van lichamelijk onderzoek en het noteren van de medische notities tijdens de visite. Ze laten me dus veel meer doen, wat het natuurlijk alleen maar leuker maak. De patienten beginnen me ook te (her)kennen als ‘The girl from Holland’ en vinden het fantastisch als ik met mijn reflexhamer (die overigens heel anders is dan de Australische versie) de kamer binnen kom om te vragen of ik misschien even neurologisch onderzoek mag doen. ‘Sure love, go ahead. So tell me about Holland, how is it?’. Soms moet ik mezelf eraan herinneren dat ik voor het onderzoek kwam en niet voor een gezellig praatje.
Al met al dus ‘doing great’ en al het personeel op de afdeling zorgt ervoor dat ik een fijne tijd heb. Ik word dagelijks getrakteerd op koffie en uitgenodigd om meetings bij te wonen.
Ik heb inmiddels ook wat sjiekere kleding aangeschaft, aangezien dat een soort van herkenning geeft voor de rest van het ziekenhuis. Vandaag was er een ‘stroke call’ op de spoed eisende hulp en de spoed eisende hulp arts zei: ‘Ah you must be the Stroke Team; all these well-dressed people’.
De Engelse jongens kregen maandag te horen dat ze hun finals hadden gehaald. Zo is er iedere dag wel ‘iets’ om te vieren, de ene reden iets beter dan de andere. (‘Passing finals’, ‘I did the dishes today!’, ‘Celebrating that we’re overseas’, ‘It’s my birthday’ of zoals een van de Engelse jongens die in totaal 2 van de 16 dagen naar het ziekenhuis is gegaan zei ‘I went to the hospital today’).
We krijgen gratis cornflakes, melk en brood van het ziekenhuis, wat natuurlijk erg fijn is. Stomme is dat ze de houdbaarheidsdata hier soms andersom schrijven; 04/09 is dus niet 4 november, maar 9 april. Helaas kwamen we hier pas achter toen we 4 broden en 2 flessen melk hadden weggegooid. Maria, de cleaninglady (wat ze cleant weet ik niet, want het is altijd rommelig), was niet zo blij met ons.
Dit weekend gaan we de Great Ocean Road doen! Ik ben heel benieuwd, het schijnt fantastisch te zijn.
X
-
24 April 2015 - 09:36
Mies En Niek:
Hi Veronique,
Weer een positief en enthousiast verhaal. Uit Meerssen zijn er in de vijftiger jaren, na de Tweede Wereldoorlog ook mensen naar Australië geëmigreerd. Onze buurman heeft jarenlang in Perth gewoond maar woont nu alweer jarenlang in Meerssen.
Leuk om te lezen dat het je zo goed bevalt. En met het verkennen van de omgeving zit het ook goed.
Geniet verder van de mogelijkheden die je krijgt.
Hier is inmiddels bekend dat Maastricht een nieuwe burgemeester heeft. Het is Annemarie Penn- Te Strake. Ze is o.a. officier van justitie geweest op de rechtbank in Maastricht.
Dus Maastricht is weer voorzien.
Fijne (werk) dag.
Groetjes, Mies en Niek -
24 April 2015 - 09:51
Christianne :
Hey sjat,
Leuk om weer te lezen wat je allemaal meemaakt daar "down under"! Wel terugkomen, hè ;) !
Geniet maar van alles wat nog komen gaat en veel plezier bij de GOR !
Dikke poene xxxxx -
24 April 2015 - 09:57
Melvie:
Heey V,
ik heb weer met een big smile je verhaal gelezen. Leuke schrijfstijl heb je! En wat fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt!
Geniet ervan!
Poen, milf. -
24 April 2015 - 10:31
Eva:
Hee Veronique!
Haha wat een leuke verhalen!! Fijn dat je het naar je zin hebt daar, succes nog en geniet ervan!! :)
Liefs, Eva -
24 April 2015 - 14:31
Gabriëlle:
Hoi Veronique, heb weer genoten van je verhaal. Fijn dat je het zo leuk hebt daar. Zowel in als buiten het ziekenhuis! Prettig weekend en groetjes uit Meerssen van Gabje en Marc! -
25 April 2015 - 11:14
Nannette:
Hi Verrenick.
Ik ben een late ontdekker van je reisblog, maar wat leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Maar ook dat de aussies zo hun best doen om het je naar de zin te maken!
Gelukkig heb je je reflexhamertje niet voor niets mee gesmokkeld -
26 April 2015 - 17:14
Sylvia:
Hey Véronique!
Wat een leuke verslagen! Klinkt goed, leuk dat je het zo naar de zin hebt daar! Geniet nog, dikke knuffel van ons vijfjes! -
02 Mei 2015 - 19:48
Kryschja:
Heeeee chicka!
Hahaha heerlijk verhaal! Altijd wat te vieren met die Aussies! Klinkt als een goede ervaring die je hebt :)
En chili con pinguin ook al meegemaakt op Philip Island! Awesome! Living the good life :)
Geniet ervan!! Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
