Hakuna Matata
Blijf op de hoogte en volg Veronique
20 Mei 2015 | Australië, Melbourne
Ik ben weer veilig terug in Melbourne van mijn outback adventure dus tijd voor een nieuw verslag.
Niet afgelopen vrijdag, maar die daarvoor zijn we op stap geweest in een club. Ik geloof dat ik samen met Willemijn de langste was; heel veel Aziatische mensen die stukken kleiner waren. Op zich niet erg, zo kon ik goed het overzicht bewaren en iedereen in de gaten houden.
Zaterdag was er helaas geen tijd voor uitslapen; we gingen naar de Melbourne Royal Zoo! Een hele grote dierentuin waar we ons prima vermaakt hebben met de olifanten, giraffes en zeehonden. ’s Avonds gingen we naar een Geneeskundefeestje in Melbourne City. Gekleed in felle kleuren en met een Freddie Mercury snor (het thema was ‘The eighties’) gingen we naar het hotel waar het feest gehouden werd. Bij binnenkomst deed het me veel denken aan de blokopeningsborrels uit jaar 1 en 2 van mijn opleiding; heel veel mensen gekleed in de gekste outfits die los gingen op guilty pleasure muziek. Na een uur stonden wij zelf ook de longen uit ons lijf te schreeuwen (ja, ook de jongens deden mee met ‘Oops, I did it again van Britney). Helaas ging de bar al om 12 uur dicht. Nadat iedereen letterlijk naar buiten gebonjourd werd, riep iemand dat er een huisfeestje bij ‘Pete’ was. Met een groep van 30 mensen liepen we dus naar het huisfeestje van ‘Pete’. Ik heb aan een aantal mensen gevraagd wie hij was, maar daar kon niemand me echt een antwoord op geven (‘Just a guy that tries to become a doctor as well’). Bij aankomst stond Pete (gekleed in een 3-delig roze pak) ons op te wachten; ‘Welcome to my place, grab a beer and dance!’. Dat niemand van ons Pete kende, deed er niet toe. Het was een leuke avond; veel nieuwe mensen leren kennen en nieuwe danspasjes geleerd. Nadat 5 dronken Australiërs een weddenschap hadden gedaan waar ik vandaan kwam (‘Are you Irish?’, ‘No, she sounds so Dutch’, ‘I think she’s from America’) was het tijd om naar huis te gaan.
Afgelopen week was een rustig weekje in het ziekenhuis. De consultants waren allemaal naar een congres in Nieuw Zeeland, dus er waren geen meetings. Dit betekende wel dat ik meer kon doen tijdens de visite op de afdeling. Ik mag de notities maken (wat soms nog wel lastig is, aangezien mijn resident uit China komt en ik haar soms echt niet kan verstaan) en zelf vragen aan de patiënt stellen. Ik ben nog naar een neurosurgery geweest, waar ze bij een epilepsie-patient een bepaald hersendeel weghaalden. Interessant om te zien!
Donderdagavond zijn we naar de Lion King gegaan. Ik kan de musical aan iedereen aanraden: wat een fantastische show! De kostuums en decors waren prachtig.
Zondag was het tijd voor ons ‘outback adventure’. Met nog enige twijfel of dit wel iets voor mij was stapte we het vliegtuig in. Toen de piloot zei dat we gingen landen, vroegen we ons af of we op het zand zouden landen, aangezien dat het enige was wat we zagen. Toch bleek er een kleine luchthaven te zijn, met welgeteld 2 gates en een landingsbaan. We werden door een enthousiaste gids met een busje opgehaald en de tour ging van start. De eerste stop was bij een National Culture Centre. Een klein museum dat de cultuur van de Aboriginals uitlegde en iets vertelde over Uluru. Uluru is een belangrijke plaats voor de Aboriginals vanwege de religieuze betekenis. De Aboriginals leven volgens een bepaalde wijze, de Tjukurpa, en de rots beeld deze mythologie uit. Zo worden bepaalde gaten in de rots geassocieerd met vrouwenrituelen en de mannen mogen niet eens naar deze kanten van de rots kijken. Andersom geldt hetzelfde. De Aboriginals hebben liever niet dat toeristen de rots beklimmen aangezien het voor hun van grote waarde is en omdat er 34 mensen zijn overleden aan de gevolgen van de klim. Omdat we de cultuur waarderen zijn we de base walk gaan doen, een wandeling rondom de rots. Daarna zonsondergang gekeken onder het genot van een glaasje champagne en naar het kamp gereden. Onderweg nog een korte stop gemaakt om zelf ‘firewood’ te zoeken, zodat we een kampvuur konden maken. Nadat we bij het kampvuur kangaroo steak hadden gegeten vertelden de gids ons dat dat ook onze slaapplaats zou worden. We sliepen in swags/bedrolls in de buitenlucht, onder de sterrenhemel. Heel rustgevend als je ’s nachts wakker wordt en naar de sterren kunt staren. De volgende ochtend moesten we om 5.15 opstaan om naar de zonsopgang te gaan kijken (zie foto’s). Daarna zijn we een hike gaan maken in de Olga’s oftewel Kata Tjuta, een rotsformatie op ongeveer 50 km van Uluru vandaan. ’s Middags reden we naar een ander kamp, dit was iets primitiever dan het eerste, maar in een hele mooie omgeving. De lucht was heel helder, dus de gids gaf ons wat uitleg over astrologie. Ook die nacht sliepen we in de buitenlucht, met in de verte het geluid van de dingo’s (wilde honden die, volgens de gids, banger zijn voor jou dan jij voor hen). ’s Ochtends mochten we uitslapen (tot 6 uur) en gingen we naar Kings Canyon voor een 6 km lange hike. De hike begon met 280 trappen omhoog lopen (‘Heartbreak hill’), waarna we een mooi uitzicht hadden over de kloofwanden. 4 uur en 3 liter water (‘If you don’t drink water, you’ll die and there is only one emergency phone and we’re not close to it’) later, waren we weer bij het busje en reden we terug naar het kamp om kameelburgers te eten. ’s Middags hadden we even tijd om te douchen en daarna reden we naar het kamp waar we de laatste nacht zouden doorbrengen. Geen bereik op telefoon, geen wifi, geen huizen, helemaal niks. Alleen 24 mensen in een busje, zand, een gat dat diende als toilet, een kampvuur en dingo’s. Heel veel dingo’s. Deze waren niet zo mensenschuw en kwamen tot 5 meter in onze buurt. Als de ene stopte met janken, begon de volgende en op de achtergrond hoorde je een hele groep dingo’s op koeien jagen (die dan weer heel hard ‘booeee’ riepen). Kort nachtje dus, maar (nooit gedacht dat ik dit zou zeggen) het was fantastisch! 4 dagen midden in de natuur leven is zo slecht nog niet en ik zou het zo weer doen.
Nu weer even back to normal en bijslapen voor het weekend. Dan gaan we namelijk naar Sydney! Als ik terugkom van Sydney heb ik nog 2 weken coschap bij General Neurology.
Heel veel groetjes,
Veronique
-
20 Mei 2015 - 13:12
Nannette:
WOW Veronique, wat een ervaringen weer. Ben ook geen echte 'mother nature girl', maar zoals jij beschrijft dat je in de open lucht heb geslapen, klinkt echt sjiek!!
Geniet van de laatste paar weken en ik weet zeker dat er velen uitkijken naar je thuiskomst in Meerssen/ Maastricht.
Groetjes, ook van Remy,
Nannette -
20 Mei 2015 - 15:09
Maxime:
Wat un avontuur Veronique, ech sjiek!
Bin super benuud noa de res van de foto's esse truk bis. Dizze zeen al erg mooi!
Veul plezeer in Sydney!
xxx -
20 Mei 2015 - 18:22
Marc:
Veronique,
Dat je een geweldige tijd hebt in Melbourne is wel duidelijk. Stappen, feestjes en er valt ook nog iets te leten in het Austin. En met de reis naar Uluru heb je weer een ander schitterend gebied van Australië mogen bezoeken en een fantastische persoonlijke ervaring opgedaan. Heel veel groetjes, en geniet komend weekend van Sydney. -
20 Mei 2015 - 19:51
Christianne:
Hoi sjat,
Wat een avonturen, die dingo's zou echt iets voor mij geweest zijn -
20 Mei 2015 - 20:58
Christianne:
Hoi sjat
Wat een avonturen, die dingo's zou echt iets voor mij geweest zijn, ik had geen oog dicht gedaan.
En komend weekend alweer naar Sydney, goed vooruitzicht, geniet nog maar even goed ervan!
Veel groeten uit een zonning Zeeland, niet zo avontuurlijk, maar ook wel fijn! XXX -
20 Mei 2015 - 21:31
Marielle:
wat maak jij veel mee, en ja die dingo's deden mij meteen aan je moeder denken. Gelukkig bleven ze een beetje op afstand.
Je zult wel weer moeten wennen in dit kleine kikkerlandje als je terug bent.
Geniet er nog even van en veel plezier in sydney.
Liefs uit meersje,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley