'They think I'm crazy'
Blijf op de hoogte en volg Veronique
02 Mei 2015 | Australië, Melbourne
Hello,
Weer een update voor jullie ‘up there’ van mijn leven hier ‘down under’.
Afgelopen weekend hebben we met zijn 7-en een busje gehuurd en zijn we de Great Ocean Road gaan doen. Dit is een route langs ze zuidkust van Australie en begint in Torquay. De Great Ocean Road is een oorlogsmonument voor slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en is gebouwd door soldaten die terug kwamen van de oorlog. Langs de weg zijn er verschillende herdenkingsplaatsen.
Gelukkig wilde een van de Engels jongens rijden (aangezien ze in Engeland ook links rijden), dus het enige wat ik hoefde te doen was het voorlezen van mijn Lonely Planet als we bij een strand of plaatsje stopte.
Helaas zat het weer niet zo mee; zaterdag regende het de hele ochtend tot aan de lunch. We zijn langs verschillende stranden gereden waar de locals en toeristen waren aan het surfen (locals staan op hun surfplank en nemen elke golf, toeristen liggen náást hun plank en duiken kopje onder zodra een golf hun kant op komt). Na de lunch zijn we verder gereden richting de watervallen. We moesten de auto parkeren en te voet verder naar beneden lopen. Langs de steile trap naar beneden, stonden er meerder waarschuwingsborden voor o.a. slangen en vallende bomen. Na zo’n 10 minuten proberen niet uit te glijden waren we eindelijk beneden en het uitzicht was de moeite waard; een prachtige waterval midden in de bossen. Via rotsen in het water kon je dichterbij komen de waterval komen (natuurlijk moest ik dit even proberen; en nee ik ben niet gevallen), waardoor je het ultieme ‘George in the Jungle’ momentje kon beleven.
Toen iedereen de klim naar boven weer had gemaakt zijn we door gereden naar Kennett River om de koala walk te doen. Dit is een weg langs eucalyptus bomen (koala’s eten eucalyptus), waar iedereen (onder andere mijn lonely planet) helemaal lyrisch over is. Toen de tomtom aangaf dat we er waren, zagen we alleen een camping (met 3 caravans) en een café dat bestond uit 5 golfplaten met de naam (je raad het al) ‘Koala café’. De eigenaar, die zag dat we niet voor hem kwamen maar voor de koala’s, wees ons in de richting van een pad dat achter de camping omging. En inderdaad, we hebben welgeteld 7 koala’s in de bomen gezien. Of het echte waren weten we tot op de dag van vandaag nog niet, ze sliepen allemaal.
Daarna gingen we verder naar Apollo Bay, een van de grootste dorpen op de Great Ocean Road. Hier hebben we overnacht in een hostel, zodat we de volgende dag weer fris en fruitig verder konden. Na 1,5 uur in het busje (dat inmiddels de naam ‘Bertha the van’ gekregen had), kwamen we bij de ‘Twaalf Apostelen’ aan. Ik denk dat iedereen hier wel eens van gehoord heeft. In ‘reallife’ zijn er echter niet twaalf, maar 8 rotsen in het water te tellen. Vroeger werden ze ook wel ‘Sow and piglets’ genoemd, maar iemand heeft in de jaren zestig besloten om het de twaalf apostelen te noemen zodat het meer toeristen zou aantrekken. Doet er verder helemaal niks toe; het uitzicht was prachtig!
Een stukje verder rijden kon je de London Bridge zien; een rots in de vorm van de beroemde brug. Ook dit was heel indrukwekkend om te zien (ik kan de ervaring niet zo goed beschrijven, je moet het denk ik met eigen ogen hebben gezien om te snappen wat ik bedoel).
Daarna zijn we koffie gaan drinken in Warrnambool (wat tevens het laatste dorpje was van onze Great Ocean Road) en begon de lange terugtocht naar huis. De tijd werd gedood door de Engelsen wat Nederlands scheldwoorden te leren, waardoor ze nu de hele dag te pas en te onpas ‘hufter’ roepen.
Afgelopen week was mijn laatste week met het stroke team. Weer erg veel gezien en geleerd. Er is een 87 jarige patiënt die Frans (en heel gebrekkig Engels) spreekt. Dit is hét moment voor mij om te ‘shinen’ tijdens de visite op de afdeling. Met mijn middelbare school Frans dat niet veel beter is dan ‘Bonjour, comment ca va?’, mag ik het gesprek voeren met de patiënt en heb ik even het gevoel dat ik echt iets belangrijks doe. Afgelopen week heb ik hem beter leren kennen, heb ik mijn Franse vocabulaire wat opgefrist. Gister had ik weliswaar een kort gesprekje met hem gevoerd. Hij mocht gisteren tevens met ontslag en samen met de arts ging ik hem nog even gedag zeggen. Als controle deed de arts een neurologisch onderzoek, waarbij ze onder andere de kracht van de spieren en de taalfunctie testen. Toen de arts vroeg of hij zijn arm tegen weerstand kon strekken, knipoogde de patiënt naar mij en zei hij dat hij dat niet kon. Daarna vroeg de arts hem of hij drie woorden kon herhalen, waarop de patiënt drie totaal andere woorden zei. De arts had inmiddels door dat hij voor de gek werd gehouden en liep door naar het volgende bed. De patient wenkte mij en zei: ‘They think I’m crazy, but you and I, we both know that THEY are, don’t we?’. Kleine momentjes die de dagen stukken leuker maken.
Verder was het afgelopen dagen heerlijk weer, waardoor we onszelf wat ‘free time’ hebben gegund. Woensdagmiddag zijn we naar St. Kilda gegaan, waar er rond zonsondergang pinguins uit het water komen waggelen. Donderdag ben ik samen met Willemijn naar de botanical gardens en Remambrance building geweest. Afgelopen zaterdag was Anzac Day (herdenkingsdag van de wereldoorlogen), maar aangezien we de Great Ocean Road deden hebben we er niet veel van mee gekregen. In het Remembrance building waren nog de overblijfselen van Anzac Day, waaronder de poppies (bloemen die symbool staan ter nagedachtenis aan overledenen). Gisteren zijn we naar Brighton Beach gegaan, waar ze verschillende kleuren strandhuisjes hebben (zie foto!). Vanochtend gaan ontbijten in Richmond, naar het stadion van Australian Open geweest en voor de rest op een bankje in de zon langs de Yarra River gezeten.
Living the good life dus, gaat me erg tegenvallen als ik terug ben in Nederland ben ik bang. Tot die tijd dus optimaal genieten.
Ik heb ook eindelijk mijn ticket naar Uluru (google: Ayers Rock) geboekt! Na lang wikken en wegen hebben Willemijn en ik besloten om van 17 tot 20 mei ons te wagen aan het ‘outback’ avontuur. We gaan een vier daagse tour doen, waarbij we onder andere de Ayers Rock en Kata Tjuta zien, een kameeltocht doen, naar het aboriginal cultuurcentrum gaan en slapen in de woestijn. Als klap op de vuurpijl staat in de beschrijving dat je ook zelf vuur moet maken (ik kan niet eens vuur krijgen uit een aansteker). Yes...
Volgende week begint mijn week bij het epilepsie team. Lijkt me erg interessant in ieder geval!
Fijn weekend en dankjewel voor alle berichtjes en reacties!
Veronique
Weer een update voor jullie ‘up there’ van mijn leven hier ‘down under’.
Afgelopen weekend hebben we met zijn 7-en een busje gehuurd en zijn we de Great Ocean Road gaan doen. Dit is een route langs ze zuidkust van Australie en begint in Torquay. De Great Ocean Road is een oorlogsmonument voor slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en is gebouwd door soldaten die terug kwamen van de oorlog. Langs de weg zijn er verschillende herdenkingsplaatsen.
Gelukkig wilde een van de Engels jongens rijden (aangezien ze in Engeland ook links rijden), dus het enige wat ik hoefde te doen was het voorlezen van mijn Lonely Planet als we bij een strand of plaatsje stopte.
Helaas zat het weer niet zo mee; zaterdag regende het de hele ochtend tot aan de lunch. We zijn langs verschillende stranden gereden waar de locals en toeristen waren aan het surfen (locals staan op hun surfplank en nemen elke golf, toeristen liggen náást hun plank en duiken kopje onder zodra een golf hun kant op komt). Na de lunch zijn we verder gereden richting de watervallen. We moesten de auto parkeren en te voet verder naar beneden lopen. Langs de steile trap naar beneden, stonden er meerder waarschuwingsborden voor o.a. slangen en vallende bomen. Na zo’n 10 minuten proberen niet uit te glijden waren we eindelijk beneden en het uitzicht was de moeite waard; een prachtige waterval midden in de bossen. Via rotsen in het water kon je dichterbij komen de waterval komen (natuurlijk moest ik dit even proberen; en nee ik ben niet gevallen), waardoor je het ultieme ‘George in the Jungle’ momentje kon beleven.
Toen iedereen de klim naar boven weer had gemaakt zijn we door gereden naar Kennett River om de koala walk te doen. Dit is een weg langs eucalyptus bomen (koala’s eten eucalyptus), waar iedereen (onder andere mijn lonely planet) helemaal lyrisch over is. Toen de tomtom aangaf dat we er waren, zagen we alleen een camping (met 3 caravans) en een café dat bestond uit 5 golfplaten met de naam (je raad het al) ‘Koala café’. De eigenaar, die zag dat we niet voor hem kwamen maar voor de koala’s, wees ons in de richting van een pad dat achter de camping omging. En inderdaad, we hebben welgeteld 7 koala’s in de bomen gezien. Of het echte waren weten we tot op de dag van vandaag nog niet, ze sliepen allemaal.
Daarna gingen we verder naar Apollo Bay, een van de grootste dorpen op de Great Ocean Road. Hier hebben we overnacht in een hostel, zodat we de volgende dag weer fris en fruitig verder konden. Na 1,5 uur in het busje (dat inmiddels de naam ‘Bertha the van’ gekregen had), kwamen we bij de ‘Twaalf Apostelen’ aan. Ik denk dat iedereen hier wel eens van gehoord heeft. In ‘reallife’ zijn er echter niet twaalf, maar 8 rotsen in het water te tellen. Vroeger werden ze ook wel ‘Sow and piglets’ genoemd, maar iemand heeft in de jaren zestig besloten om het de twaalf apostelen te noemen zodat het meer toeristen zou aantrekken. Doet er verder helemaal niks toe; het uitzicht was prachtig!
Een stukje verder rijden kon je de London Bridge zien; een rots in de vorm van de beroemde brug. Ook dit was heel indrukwekkend om te zien (ik kan de ervaring niet zo goed beschrijven, je moet het denk ik met eigen ogen hebben gezien om te snappen wat ik bedoel).
Daarna zijn we koffie gaan drinken in Warrnambool (wat tevens het laatste dorpje was van onze Great Ocean Road) en begon de lange terugtocht naar huis. De tijd werd gedood door de Engelsen wat Nederlands scheldwoorden te leren, waardoor ze nu de hele dag te pas en te onpas ‘hufter’ roepen.
Afgelopen week was mijn laatste week met het stroke team. Weer erg veel gezien en geleerd. Er is een 87 jarige patiënt die Frans (en heel gebrekkig Engels) spreekt. Dit is hét moment voor mij om te ‘shinen’ tijdens de visite op de afdeling. Met mijn middelbare school Frans dat niet veel beter is dan ‘Bonjour, comment ca va?’, mag ik het gesprek voeren met de patiënt en heb ik even het gevoel dat ik echt iets belangrijks doe. Afgelopen week heb ik hem beter leren kennen, heb ik mijn Franse vocabulaire wat opgefrist. Gister had ik weliswaar een kort gesprekje met hem gevoerd. Hij mocht gisteren tevens met ontslag en samen met de arts ging ik hem nog even gedag zeggen. Als controle deed de arts een neurologisch onderzoek, waarbij ze onder andere de kracht van de spieren en de taalfunctie testen. Toen de arts vroeg of hij zijn arm tegen weerstand kon strekken, knipoogde de patiënt naar mij en zei hij dat hij dat niet kon. Daarna vroeg de arts hem of hij drie woorden kon herhalen, waarop de patiënt drie totaal andere woorden zei. De arts had inmiddels door dat hij voor de gek werd gehouden en liep door naar het volgende bed. De patient wenkte mij en zei: ‘They think I’m crazy, but you and I, we both know that THEY are, don’t we?’. Kleine momentjes die de dagen stukken leuker maken.
Verder was het afgelopen dagen heerlijk weer, waardoor we onszelf wat ‘free time’ hebben gegund. Woensdagmiddag zijn we naar St. Kilda gegaan, waar er rond zonsondergang pinguins uit het water komen waggelen. Donderdag ben ik samen met Willemijn naar de botanical gardens en Remambrance building geweest. Afgelopen zaterdag was Anzac Day (herdenkingsdag van de wereldoorlogen), maar aangezien we de Great Ocean Road deden hebben we er niet veel van mee gekregen. In het Remembrance building waren nog de overblijfselen van Anzac Day, waaronder de poppies (bloemen die symbool staan ter nagedachtenis aan overledenen). Gisteren zijn we naar Brighton Beach gegaan, waar ze verschillende kleuren strandhuisjes hebben (zie foto!). Vanochtend gaan ontbijten in Richmond, naar het stadion van Australian Open geweest en voor de rest op een bankje in de zon langs de Yarra River gezeten.
Living the good life dus, gaat me erg tegenvallen als ik terug ben in Nederland ben ik bang. Tot die tijd dus optimaal genieten.
Ik heb ook eindelijk mijn ticket naar Uluru (google: Ayers Rock) geboekt! Na lang wikken en wegen hebben Willemijn en ik besloten om van 17 tot 20 mei ons te wagen aan het ‘outback’ avontuur. We gaan een vier daagse tour doen, waarbij we onder andere de Ayers Rock en Kata Tjuta zien, een kameeltocht doen, naar het aboriginal cultuurcentrum gaan en slapen in de woestijn. Als klap op de vuurpijl staat in de beschrijving dat je ook zelf vuur moet maken (ik kan niet eens vuur krijgen uit een aansteker). Yes...
Volgende week begint mijn week bij het epilepsie team. Lijkt me erg interessant in ieder geval!
Fijn weekend en dankjewel voor alle berichtjes en reacties!
Veronique
-
02 Mei 2015 - 11:09
Gabriëlle:
Hoi Veronique, heb weer genoten van je verslag. Kijk inmiddels uit naar de wekelijkse update! Kunt volgens mij ook geld vragen bij de australische VVV, want je verslag nodigd echt uit om naar Australië te gaan! Nog veel plezier! xxx Gabje -
02 Mei 2015 - 11:15
Marc:
Hoi Veronique,
leuk dat jullie daar samen zo'n ondernemende groep hebben om de wijdere omgeving te verkennen. Het ziet er mooi uit op de foto's en jij straalt ook. Ik ben benieuwd naar je outback avontuur. Have fun. -
02 Mei 2015 - 13:12
Cindy:
Wauw veronique,
Geniet van je tijd daar, dit zal je je hele leven herinneren!
Ik lees met plezier je verhalen! Have fun. Groeten Roger Cindy en Milan -
02 Mei 2015 - 13:52
Christianne :
Hey sjat, wat een belevenissen allemaal en jullie hebben inderdaad al ontzettend veel gezien! Toch jammer dat we niet komen ;) ! Geniet en maak maar veel foto's! Dikke poen, mama -
02 Mei 2015 - 13:54
Mies En Niek:
Hi Veronique,
Opnieuw een interessant en leuk verslag van je tijd in " down under".
Het lijkt je goed te bevallen op alle fronten: je stage EN de vrije tijds invulling.
Sjiek dat je zoveel mogelijkheden krijgt en neemt om ook de omgeving te verkennen. Ik ben benieuwd wat je van Ayers rock vindt. Dat is toch een van miet je hebben gezien toeristische trekpleisters.
Geniet er weer van en doe kennis op in de nieuwe stage afdeling.
Tot een volgende keer. -
02 Mei 2015 - 19:44
Kryschja:
Gday sheila! Hows it going?!
Heerlijk om je Aussie stories te lezen! The GOR is fantastisch and so is St Kildas! Best place in Melbs if you ask me :)
Goed om te horen dat je veel leert en een gezellige patient hebt! En naar Uluru gaat! Baal nog altijd dat ik die heb gemist!!!
Geniet van elke seconde in the beautiful Land of Oz! Enjoy the folks, the culture, the roos and the always-sleeping-koalas!!! Love the country!!!
Liefs en cheers mate!!
xxxx Kryschja -
03 Mei 2015 - 09:35
Nannette:
Hoi Veronique,
Zouden Australische studenten in Nederland het ook zo leuk hebben en de tijd krijgen iets te zien van ons kikkerlandje? Uniek hoor, dat je zoveel ziet en meemaakt en ook nog leert!
Ayersrock lijkt me geweldig...wie weet krijg je wat van de dreamings van de aboriginals mee.
Geniet er van en ben benieuwd naar volgende verslag van je avontuur down under.
Groetjes,
Nannette. -
03 Mei 2015 - 17:27
Marielle:
ha Veronique,
Het klinkt allemaal heel interessant, je hebt het daar volgens mij ontzettend naar je zin. Geniet er van, en ook bij de aboriginals. Lijkt me reuze interessant. Liefs uit meerssen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
