Time to say goodbye
Blijf op de hoogte en volg Veronique
08 Juni 2015 | Australië, Melbourne
Helaas, het zit erop. 9 weken zijn voorbij gevlogen. Ik heb alles in m’n koffer weten te krijgen (na 3 keer alles opnieuw er in proppen), en ik ben online ingecheckt. Klaar voor de 23-uur durende vlucht naar Brussel.
Afgelopen week was een leuke afsluitende week in het ziekenhuis. Het neuro-team bestond uit Fiona en Anna, de aardigste dokters die ik ooit heb ontmoet. Ik heb ontzettend veel nieuwe patiënten gezien, onderzoek mogen doen en mogen assisteren bij lumbaal puncties. Heb lange dagen in het ziekenhuis gewerkt (van 8 tot 6/7), maar dat vond ik niet zo erg aangezien het buiten toch regende en koud was. De avonden heb ik in het MSQ doorgebracht met gezellige etentjes, werken aan mijn eindverslag, werken aan mijn startdocument voor volgend co-schap en werken aan mijn protocol voor onderzoeksstage. Langzaam aan dus weer ‘back to normal’, maar met heel veel tegenzin.
Vrijdag was mijn laatste dag. Toen ik ’s middags op de afdeling kwam, hadden ze een taart voor me klaarstaan. Iedereen waar ik mee gewerkt had stond in een cirkeltje om de taart heen; echt heel lief van ze. Ze gaven me een kaart waar iedereen een klein berichtje op had achtergelaten. Zelfs de receptioniste (die gek van me werd omdat ik altijd aan haar vroeg waar bepaalde briefjes lagen) schreef dat ze me ging missen (waarschijnlijk onder groepsdruk). Om 3 uur had ik mijn eind-gesprek met de professor; hij was tevreden over me. ‘If you want to come back to Australia for work let me know, we can arrange something’. Altijd handig... (maar voor iedereen die nu een hartstilstand krijgt en denkt dat ik ga emigreren; wees gerust, ik kan niet zonder jullie!).
Vrijdagavond ben ik samen met Rosalind (meisje uit UK) naar de Lui Bar gegaan, een bar op level 55 met uitzicht over heel Melbourne. De bar zit in een gebouw met heel veel kantoren, heel gek dus om in een lege grote hal in een lift te stappen waar overdag allemaal zakenmannen met hun koffie lopen. De (beste) barren in Melbourne zijn goed verstopt voor de toeristen, zo ook deze. Toen we eindelijk doorhadden waar de lift was, deed zich het volgende probleem voor; de knopjes gingen maar tot level 54. Gelukkig sloten de deuren zich vanzelf en bracht de lift ons naar level 55, waar we een cocktail hebben gedronken en onze ogen uitkeken. De ober vroeg of we ons wel goed voelden, omdat we blijkbaar al 10 minuten uit het raam zaten te staren.
Daarna zijn we nog even naar het casino geweest. Net Las Vegas (alhoewel ik daar nog nooit geweest ben). We hebben een half uur rechtdoor gelopen en nog kwam er geen eind aan de fruitautomaten.
Zaterdag heb ik voor het eerst in 8 weken uitgeslapen, de was gedaan, opgeruimd, ingepakt en een wandeling door Heidelberg Park gemaakt.
Gisteren ben ik samen met Julie, Juliane en Carina (Duitsland & Oostenrijk) naar de Dandenongs gereden; een natuurgebied met grote bomen. Na drie keer ‘verdwaald’ te zijn kwamen we eindelijk bij het ‘look out’ punt waar we de stad en het Austin ziekenhuis op een afstandje konden bekijken; de moeite waard! Daarna gaan lunchen bij een cafeetje dat beweerde ‘home made dutch cakes’ te verkopen (gerund door Chinezen..). Ze hadden appeltaart, appelflappen en abrikozenvlaai, en ik moet toegeven dat het bijna even lekker was als thuis. Daarna nog even naar de stad gegaan en bij ‘the rice queen’ gaan eten als afscheid (gek genoeg geen rijst op het menu). Omdat ik nog niet genoeg zoetigheid gehad heb de afgelopen weken zijn we ook nog een ijsje gaan eten bij N2. Dit is een ijszaak waar ze met behulp van stikstof ijs maken. Sjiek om te zien en (nog belangrijk) heerlijk ijs.
Vandaag heb ik nog een aantal uurtjes in de zon langs de rivier gelegen. Carina brengt me zometeen met de auto naar de airport, zodat ik niet met al mijn spullen moet slepen.
Dit was het dan. Voor mijn trouwe lezers (en voor de minder trouwe lezers): bedankt voor jullie interesse en reacties. Hopelijk hebben jullie een beetje met me meegenoten.
Bye bye, see you on the other side!
XXX Veronique
Afgelopen week was een leuke afsluitende week in het ziekenhuis. Het neuro-team bestond uit Fiona en Anna, de aardigste dokters die ik ooit heb ontmoet. Ik heb ontzettend veel nieuwe patiënten gezien, onderzoek mogen doen en mogen assisteren bij lumbaal puncties. Heb lange dagen in het ziekenhuis gewerkt (van 8 tot 6/7), maar dat vond ik niet zo erg aangezien het buiten toch regende en koud was. De avonden heb ik in het MSQ doorgebracht met gezellige etentjes, werken aan mijn eindverslag, werken aan mijn startdocument voor volgend co-schap en werken aan mijn protocol voor onderzoeksstage. Langzaam aan dus weer ‘back to normal’, maar met heel veel tegenzin.
Vrijdag was mijn laatste dag. Toen ik ’s middags op de afdeling kwam, hadden ze een taart voor me klaarstaan. Iedereen waar ik mee gewerkt had stond in een cirkeltje om de taart heen; echt heel lief van ze. Ze gaven me een kaart waar iedereen een klein berichtje op had achtergelaten. Zelfs de receptioniste (die gek van me werd omdat ik altijd aan haar vroeg waar bepaalde briefjes lagen) schreef dat ze me ging missen (waarschijnlijk onder groepsdruk). Om 3 uur had ik mijn eind-gesprek met de professor; hij was tevreden over me. ‘If you want to come back to Australia for work let me know, we can arrange something’. Altijd handig... (maar voor iedereen die nu een hartstilstand krijgt en denkt dat ik ga emigreren; wees gerust, ik kan niet zonder jullie!).
Vrijdagavond ben ik samen met Rosalind (meisje uit UK) naar de Lui Bar gegaan, een bar op level 55 met uitzicht over heel Melbourne. De bar zit in een gebouw met heel veel kantoren, heel gek dus om in een lege grote hal in een lift te stappen waar overdag allemaal zakenmannen met hun koffie lopen. De (beste) barren in Melbourne zijn goed verstopt voor de toeristen, zo ook deze. Toen we eindelijk doorhadden waar de lift was, deed zich het volgende probleem voor; de knopjes gingen maar tot level 54. Gelukkig sloten de deuren zich vanzelf en bracht de lift ons naar level 55, waar we een cocktail hebben gedronken en onze ogen uitkeken. De ober vroeg of we ons wel goed voelden, omdat we blijkbaar al 10 minuten uit het raam zaten te staren.
Daarna zijn we nog even naar het casino geweest. Net Las Vegas (alhoewel ik daar nog nooit geweest ben). We hebben een half uur rechtdoor gelopen en nog kwam er geen eind aan de fruitautomaten.
Zaterdag heb ik voor het eerst in 8 weken uitgeslapen, de was gedaan, opgeruimd, ingepakt en een wandeling door Heidelberg Park gemaakt.
Gisteren ben ik samen met Julie, Juliane en Carina (Duitsland & Oostenrijk) naar de Dandenongs gereden; een natuurgebied met grote bomen. Na drie keer ‘verdwaald’ te zijn kwamen we eindelijk bij het ‘look out’ punt waar we de stad en het Austin ziekenhuis op een afstandje konden bekijken; de moeite waard! Daarna gaan lunchen bij een cafeetje dat beweerde ‘home made dutch cakes’ te verkopen (gerund door Chinezen..). Ze hadden appeltaart, appelflappen en abrikozenvlaai, en ik moet toegeven dat het bijna even lekker was als thuis. Daarna nog even naar de stad gegaan en bij ‘the rice queen’ gaan eten als afscheid (gek genoeg geen rijst op het menu). Omdat ik nog niet genoeg zoetigheid gehad heb de afgelopen weken zijn we ook nog een ijsje gaan eten bij N2. Dit is een ijszaak waar ze met behulp van stikstof ijs maken. Sjiek om te zien en (nog belangrijk) heerlijk ijs.
Vandaag heb ik nog een aantal uurtjes in de zon langs de rivier gelegen. Carina brengt me zometeen met de auto naar de airport, zodat ik niet met al mijn spullen moet slepen.
Dit was het dan. Voor mijn trouwe lezers (en voor de minder trouwe lezers): bedankt voor jullie interesse en reacties. Hopelijk hebben jullie een beetje met me meegenoten.
Bye bye, see you on the other side!
XXX Veronique
-
08 Juni 2015 - 08:39
Gabriëlle:
Fijn dat je zoveel gezien en geleerd hebt in Australië. Goede terugreis en als je dit niet meer leest in Australië, welkom terug! Gabriëlle en Marc -
08 Juni 2015 - 14:22
Nicole:
Gooij reis leeveke! Tot gaw in Mestreech -
08 Juni 2015 - 17:47
Christianne:
Nog maar 1 nachtje slapen -
08 Juni 2015 - 18:59
Cindy Schreurs :
Veronique, met plezier heb ik je verhalen gelezen. Een unieke ervari g die je nooit zult vergeten.
Goede reis terug Groeten Roger Milan en Cindy -
08 Juni 2015 - 19:43
Marielle:
Gooi reis en tot schnel. Goran dien reisveschlage misse! -
08 Juni 2015 - 20:26
Mies En Niek:
Dear Veronique,
Het was een genoegen om je goed geschreven, interessante reisverslagen te lezen. We zullen ze gaan missen.
De eerste baan heb je al te pakken. Altijd fijn om achter de hand te hebben. Maar ingetwijfeld zul je op meer plaatsen je visitekaartje afgeven.
Wij wensen je een goede reis terug ✈️ -
08 Juni 2015 - 22:23
Caroline:
Lieve Veronique,
Ik heb met veel plezier en interesse alle blogs gelezen. Ga je wekelijkse belevenissen missen. Maar zo te lezen heb je een onvergetelijke tijd in Melbourne gehad. Denk dat je kunt terugkijken op een unieke tijd down under.
Goede reis terug.
Liefs,
Caroline
xxx -
09 Juni 2015 - 19:10
Marianne:
Hoi Veronique, welkom thuis.
Wat zal de mam blie zeen! :-)
Deze ervaring neemt je niemand meer af. Je bent er zonder kleerscheuren door gekomen.
Hopelijk gaat het zo verder. Je hebt veel gezien en we hebben genoten van je reisverslagen.
Bedankt dat we hebben mogen meegenieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
